Jakie czynniki wpływają na jakość płyt z konglomeratów kwarcowych? W pierwszej części artykułu „Kwarce z bliska” opublikowanym w 92. numerze NK Paweł Bereza wyjaśniał, jakie czynniki mają znaczący wpływ na ceny płyt produkowanych z konglomeratów kwarcowych. Wskazał, że to jakość piasku kwarcowego użytego do produkcji oraz park maszynowy używany do produkcji mają zasadniczy wpływ na cenę.
W drugiej części tekstu publikowanego w tym numerze NK autor tłumaczy, jakie konglomeraty kwarcowe można nazwać „kwarcami” wysokiej klasy, a które z nich na takie miano nie zasługują. Wymienia też wszystkie charakterystyczne cechy konglomeratów kwarcowych niskiej i wysokiej klasy.
Czym charakteryzują się konglomeraty kwarcowe wysokiej klasy?
Bardzo dobrej jakości kamienie kwarcowe charakteryzują się zawartością żywicy w przedziale 7-8%, są wypełnione starannie wyselekcjonowanymi naturalnymi kwarcowymi kryształami mineralnymi, zawarty w nich dwutlenek krzemu (SiO2) przekracza 99.9%. Kryształy podczas procesu wytwarzania są dokładnie oczyszczane, dzięki temu surowiec nie zawiera żadnych zanieczyszczeń w postaci metali ciężkich mogących prowadzić do promieniowania, mieszania kolorów. Bardzo ważne są też farby, które muszą być wysokiej jakości, (często importowane) nietoksyczne, bezzapachowe, podatne na obróbkę, niełamliwe i nie podatne na odkształcenia. Dobre farby muszą też być odporne na „color bleeding”( tzn., że kolor naturalny nie będzie zmieniał koloru farby) oraz nie zmieniać koloru na żółty. Wizualnie mają czysty kolor, trwałą jakość, jednolity połysk, a cząsteczki materiału są nieskazitelnie gładkie, miłe w dotyku, wysoko odporne na promieniowanie ultrafioletowe (UV). Producenci takich
kamieni kwarcowych mają odpowiednią skalę produkcji (wielkość), dobrą reputację na rynku oraz doskonały system obsługi, produkty są oznakowane zabezpieczonym drukiem, posiadają instrukcję utrzymania, świadectwa jakości itp.
Jakie są cechy konglomeratu kwarcowego niskiej klasy?
W konglomeracie kwarcowym niskiej klasy zawartość żywicy przekracza 12%. Z uwagi na to, że z reguły produkowany jest on w małych wytwórniach, na mniejszą skalę – można nawet rzec metodami chałupniczymi – po jak najniższych kosztach do wypełnienia używa się przeważnie odłamków szkła lub dodaje się podrzędnej jakości kwarc w połączeniu z węglanem wapnia. W takich przypadkach mieszanka jest tylko wibrowana bez poddawania obróbce termicznej i ciśnieniowej. Taka bardzo uproszczona technologia nie jest oczywiście w stanie zapewnić wyrobu finalnego o należytych i pożądanych parametrach fizyczno-mechanicznych. Odlewy są najczęściej formowane i szlifowane ręcznie. Mieszanina kolorów składa się z niskiej klasy farb często produkcji krajowej. To właśnie dlatego ich powierzchnia jest podatna na zarysowania, odkształcenia i łamliwa. Kamień kwarcowy niskiej jakości jest podatny na „color bleeding”, może zmieniać kolor na żółty, jakość koloru jest niska, nie jest jednolity. W dotyku nie sprawia „miłego” wrażenia, ma również niską odporność na promieniowanie ultrafioletowe (UV). Producenci takich kamieni kwarcowych działają na małą skalę, dlatego nie mogą pozwolić sobie na zapewnienie dobrych surowców, co skutkuje wyprodukowaniem wyrobu o niskiej jakości.
Jak rozróżnić konglomeraty kwarcowe bardzo dobrej i gorszej jakości?
1. Popatrzeć: wizualnie sprawdzamy czy kolor jest czysty, powierzchnia nie jest podobna do plastiku (“nie wygląda” sztucznie).
2. Powąchać: sprawdzamy czy nie ma drażniącego, wyczuwalnego, chemicznego zapachu.
3. Dotknąć: w dotyku powierzchnia przypomina jedwab, nie jest porowata, nierówna ani niemiła (jest po prostu gładka).
4. Podrapać: gdy “podrapiemy” żelaznym drutem lub kamieniem kwarcowym nie powinny powstać żadne znaczące zadrapania.
5. Stuknąć: gdy weźmiemy dwie podobne próbki i uderzymy o siebie wzajemnie, to łatwo się nie złamią.
6. Przetestować: sprawdzić odporność na plamy poprzez rozlanie kilku kropli sosu sojowego lub wina na kawałku próbki o wymiarach 200×200 mm i pozostawieniu ich na 24 godziny. Po upływie 24 godzin i zmyciu tych kropli czystą wodą nie powinny pozostać widoczne plamy.
7. Przypalić: jeżeli weźmiemy pasek sztucznego kamienia i przyłożymy go do ognia, to niskiej jakości kamień kwarcowy łatwo się zapali. Kamień kwarcowy wysokiej jakości nie zapali się, chyba że dodamy wspomagacze podpalające, ale nawet kiedy się zapali to i tak automatycznie płomień zgaśnie.
8. Sprawdzić/skontrolować: sprawdzenie czy produkty mają certyfikaty jakości, raporty z kontroli, druki zabezpieczające.
Specjalista z pewnością nie ma problemu z odróżnieniem produktu wysokiej klasy od wyrobu wykonanego z gorszych surowców i przy użyciu przestarzałych technologii. Gorzej z kimś, kto takiego doświadczenia nie posiada. Właśnie dlatego w tym „mini poradniku” starałem się zasygnalizować na jakie czynniki należy zwracać uwagę przy wyborze. Mam również nadzieję, że tych kilka prostych testów przywołanych w tekście pomoże lepiej zorientować się czy „brany pod uwagę kwarc, godny jest uwagi”.
„Nowy Kamieniarz” nr 1 (93) /2017
Artykuł Sponsorowany
Kwarce z bliska część II
Jakie czynniki wpływają na jakość płyt z konglomeratów kwarcowych? W pierwszej części artykułu „Kwarce z bliska” opublikowanym w 92. numerze NK Paweł Bereza wyjaśniał, jakie czynniki mają znaczący wpływ na ceny płyt produkowanych z konglomeratów kwarcowych. Wskazał, że to jakość piasku kwarcowego użytego do produkcji oraz park maszynowy używany do produkcji mają zasadniczy wpływ na cenę.
W drugiej części tekstu publikowanego w tym numerze NK autor tłumaczy, jakie konglomeraty kwarcowe można nazwać „kwarcami” wysokiej klasy, a które z nich na takie miano nie zasługują. Wymienia też wszystkie charakterystyczne cechy konglomeratów kwarcowych niskiej i wysokiej klasy.
Czym charakteryzują się konglomeraty kwarcowe wysokiej klasy?
Bardzo dobrej jakości kamienie kwarcowe charakteryzują się zawartością żywicy w przedziale 7-8%, są wypełnione starannie wyselekcjonowanymi naturalnymi kwarcowymi kryształami mineralnymi, zawarty w nich dwutlenek krzemu (SiO2) przekracza 99.9%. Kryształy podczas procesu wytwarzania są dokładnie oczyszczane, dzięki temu surowiec nie zawiera żadnych zanieczyszczeń w postaci metali ciężkich mogących prowadzić do promieniowania, mieszania kolorów. Bardzo ważne są też farby, które muszą być wysokiej jakości, (często importowane) nietoksyczne, bezzapachowe, podatne na obróbkę, niełamliwe i nie podatne na odkształcenia. Dobre farby muszą też być odporne na „color bleeding”( tzn., że kolor naturalny nie będzie zmieniał koloru farby) oraz nie zmieniać koloru na żółty. Wizualnie mają czysty kolor, trwałą jakość, jednolity połysk, a cząsteczki materiału są nieskazitelnie gładkie, miłe w dotyku, wysoko odporne na promieniowanie ultrafioletowe (UV). Producenci takich
kamieni kwarcowych mają odpowiednią skalę produkcji (wielkość), dobrą reputację na rynku oraz doskonały system obsługi, produkty są oznakowane zabezpieczonym drukiem, posiadają instrukcję utrzymania, świadectwa jakości itp.
Jakie są cechy konglomeratu kwarcowego niskiej klasy?
W konglomeracie kwarcowym niskiej klasy zawartość żywicy przekracza 12%. Z uwagi na to, że z reguły produkowany jest on w małych wytwórniach, na mniejszą skalę – można nawet rzec metodami chałupniczymi – po jak najniższych kosztach do wypełnienia używa się przeważnie odłamków szkła lub dodaje się podrzędnej jakości kwarc w połączeniu z węglanem wapnia. W takich przypadkach mieszanka jest tylko wibrowana bez poddawania obróbce termicznej i ciśnieniowej. Taka bardzo uproszczona technologia nie jest oczywiście w stanie zapewnić wyrobu finalnego o należytych i pożądanych parametrach fizyczno-mechanicznych. Odlewy są najczęściej formowane i szlifowane ręcznie. Mieszanina kolorów składa się z niskiej klasy farb często produkcji krajowej. To właśnie dlatego ich powierzchnia jest podatna na zarysowania, odkształcenia i łamliwa. Kamień kwarcowy niskiej jakości jest podatny na „color bleeding”, może zmieniać kolor na żółty, jakość koloru jest niska, nie jest jednolity. W dotyku nie sprawia „miłego” wrażenia, ma również niską odporność na promieniowanie ultrafioletowe (UV). Producenci takich kamieni kwarcowych działają na małą skalę, dlatego nie mogą pozwolić sobie na zapewnienie dobrych surowców, co skutkuje wyprodukowaniem wyrobu o niskiej jakości.
Jak rozróżnić konglomeraty kwarcowe bardzo dobrej i gorszej jakości?
1. Popatrzeć: wizualnie sprawdzamy czy kolor jest czysty, powierzchnia nie jest podobna do plastiku (“nie wygląda” sztucznie).
2. Powąchać: sprawdzamy czy nie ma drażniącego, wyczuwalnego, chemicznego zapachu.
3. Dotknąć: w dotyku powierzchnia przypomina jedwab, nie jest porowata, nierówna ani niemiła (jest po prostu gładka).
4. Podrapać: gdy “podrapiemy” żelaznym drutem lub kamieniem kwarcowym nie powinny powstać żadne znaczące zadrapania.
5. Stuknąć: gdy weźmiemy dwie podobne próbki i uderzymy o siebie wzajemnie, to łatwo się nie złamią.
6. Przetestować: sprawdzić odporność na plamy poprzez rozlanie kilku kropli sosu sojowego lub wina na kawałku próbki o wymiarach 200×200 mm i pozostawieniu ich na 24 godziny. Po upływie 24 godzin i zmyciu tych kropli czystą wodą nie powinny pozostać widoczne plamy.
7. Przypalić: jeżeli weźmiemy pasek sztucznego kamienia i przyłożymy go do ognia, to niskiej jakości kamień kwarcowy łatwo się zapali. Kamień kwarcowy wysokiej jakości nie zapali się, chyba że dodamy wspomagacze podpalające, ale nawet kiedy się zapali to i tak automatycznie płomień zgaśnie.
8. Sprawdzić/skontrolować: sprawdzenie czy produkty mają certyfikaty jakości, raporty z kontroli, druki zabezpieczające.
Specjalista z pewnością nie ma problemu z odróżnieniem produktu wysokiej klasy od wyrobu wykonanego z gorszych surowców i przy użyciu przestarzałych technologii. Gorzej z kimś, kto takiego doświadczenia nie posiada. Właśnie dlatego w tym „mini poradniku” starałem się zasygnalizować na jakie czynniki należy zwracać uwagę przy wyborze. Mam również nadzieję, że tych kilka prostych testów przywołanych w tekście pomoże lepiej zorientować się czy „brany pod uwagę kwarc, godny jest uwagi”.